Może wolę wcale nie widzieć..

Witajcie,
Dzisiaj Mrok odwiedził mnie w bardzo dobrym humorze.
- Mam niespodziankę. - odezwał się.
Przewróciłam tylko oczami i nie odpowiedziałam.
- Nie chcesz jej? No to nie. - uniósł ręce udając rozczarowanie.
- Mów. - powiedziałam zmęczonym głosem.
Uśmiechnął się strasznie, po czym klasnął dwa razy, a kajdanki przykuwające mnie do stołu zniknęły. Usiadłam powoli.
- Pozwól za mną. - przywołał mnie gestem, po czym wyszedł przez stalowe drzwi.
Ześliznęłam się ze stołu i podtrzymałam się go, aby nie upaść. Na drżących nogach skierowałam się powoli za czarną postacią. Wyszłam na korytarz pogrążony w grobowej ciemności.
- No tak. - dobiegł mnie głos Mroka, a później znów usłyszałam klaśnięcie i korytarz rozświetliły jasne lampy podobne do tej, która wisiała nade mną, nad stołem.
- Chodź, chodź. - ponaglił mnie.
W końcu doszliśmy do innych stalowych drzwi. Czarny Pan otworzył je zardzewiałym kluczem i zachęcił mnie do zajrzenia do środka. Była to komnata. Bardzo podobna do mojej, ale bez okien. Na ścianach rozpostarte były czarne koturny. Pod jedną stało wielkie, czarne łóżko z baldachimem, a na przeciw niego były nieduże drzwi.
- Twój własny apartament. - Mrok wyszczerzył strasznie zęby.
Bez słowa weszłam do środka.
- Pobędziesz tu troszkę więc przyzwyczajaj się powoli.
Pokręciłam głową.
- Nie zostanę długo. Jack przybędzie tu... - zaczęłam, ale Mrok zaśmiał się.
- A propo, kochanie, a propo. Chodź, coś jeszcze Ci pokażę. - pociągnął mnie z powrotem na korytarz.
Zeszliśmy po kamiennych schodach. Tu nie było już świateł, ale Mrok i tak ciągnął mnie za rękę, więc było mi zupełnie obojętne czy coś widzę. A może - pomyślałam - wolę wcale nie widzieć. Wkrótce Mrok otworzył przede mną kolejne drzwi. Z początku oślepiło mnie światło kilku tych okropnych lamp. Jednak po chwili usłyszałam jego głos.
- Elsa!!


- Elsa.