Uważałam go za przyjaciela.

Witajcie,
Z płaczem rzuciłam się na łóżko, które zamarzło w jednej chwili. Po około dwóch minutach do pokoju wpadła Anna.
- Elsa! Elsuś, kochanie! - zawołała i przytuliła mnie. - Chodź na dół, szybko, musisz coś zrobić! Inaczej oni się tam pobiją!
Spojrzałam na nią przez łzy. Uśmiechnęła się słabo i pociągnęła mnie z powrotem na dziedziniec. Jack i Clint popychali się i bili na środku trawnika. Z wszystkich okien patrzyły na nich zaciekawione służące.
- Przestańcie! - krzyknęłam podbiegając do nich.
Jack podbiegł do mnie i chciał mnie przytulić, ale musiałam go odepchnąć. Podeszłam do Clinta i spojrzałam mu w oczy z wściekłością.
- Co ty sobie myślałeś?!
- Nie gorączkuj się, Elsa. Nic takiego się nie stało. - powiedział z uśmiechem.
Nie wytrzymałam i uderzyłam go w policzek.
- Dobrze, kochanie! Przywal mu! - zawołał Jack.
Opamiętałam się, pokręciłam głową i spostrzegłam, że trawa wokół nas zamarzła.
- Trzymaj się ode mnie z daleka. - wycedziłam. - Chyba, że chcesz mieszkać na ulicy.
Odwróciłam się i ruszyłam w stronę wejścia do środka.
- Powtórzymy to! - usłyszałam Clinta.
Anna pobiegła za mną ciągnąc za sobą wózek i Jack'a.
- Bardzo dobrze, Elsuś. - pochwaliła mnie.
- Jestem głupia. - powiedziałam. - Po co w ogóle z nim wyszłam?
Kiedy weszliśmy do mojej komnaty Jack przytulił mnie mocno.
- Co za zboczeniec, jak to się w ogóle stało, że byliście razem na dziedzińcu?
Westchnęłam siadając na łóżku i ubierając rękawiczki.
- Po prostu...
- Mówiłaś, że on nic nie zrobi. - Ania usiadła obok mnie.
- Bo tak myślałam. - odrzekłam.
- Trzeba było go od razu wywalić.
Pokręciłam głową.
- To jednak mój poddany. Nie mogę tak.
- Tym razem już na pewno nigdzie Cię samej nie zostawimy. - powiedział Jack.
- Dziękuję. - powiedziałam. - Aniu, możesz na chwilę zostawić nas samych?
Kiwnęła głową i wyszła. Jack usiadł na jej miejscu.
- Jack, przepraszam Cię. - powiedziałam.
- Ale za co? - ujął moje zimne dłonie i spojrzał mi w oczy.
- Przeze mnie znowu ktoś wtrąca się w nasz związek.
Pokręcił głową.
- Nie ma w tym ani trochę Twojej winy. - powiedział uśmiechając się do mnie. - Teraz tylko wystarczy trzymać tego głupka z dala od Ciebie.
- Uważałam go za przyjaciela. - westchnęłam po chwili.
- Cóż... żeby Cię pocieszyć, powiem, że poniekąd to nie jego wina. - Jack zamyślił się.
Spojrzałam na niego ze zdziwieniem.
- Naprawdę cholernie trudno jest oprzeć się tak seksownej królowej. - powiedział popychając mnie lekko na plecy.
- Jack! - zaśmiałam się, a on uśmiechnął się swoim chytrym sposobem i pocałował mnie.

- Elsa.