Cudne chwile na Biegunie Północnym.

Witajcie,
Obudziłam się dziś w wyjątkowo dobrym humorze, przytulona do Jack'a w ogromnym łóżku, pod czerwoną, grubą pościelą. Wstałam, ubrałam mój satynowy szlafrok i wyszłam na korytarz. Nie byłam pewna czy w tym wielkim domu znajdę drogę do kuchni, ale w końcu mi się udało i postanowiłam zrobić dla nas śniadanie. Nie jestem jakąś wielką mistrzynią w gotowaniu, kiedyś, gdy byłam bardzo mała piekłam babeczki i ciasta z kucharkami. Udało mi się jednak przygotować coś podobnego do omletów.
- Mmm... co tak pachnie? - usłyszałam.
Jack podszedł do mnie z uśmiechem i przytulił mnie od tyłu.
- Od kiedy królowa umie tak gotować?
- Przestań, wcale nie umiem. - zaśmiałam się.
Usiedliśmy razem przy stole.
- Przepyszne. - powiedział Jack z pełnymi ustami.
- Dziękuję. - uśmiechnęłam się.
Gdy zjedliśmy Jack zaprowadził mnie w wyjątkowe miejsce - do bazy Strażników.
- Co to...? - zapytałam wpatrując się w ogromny model Ziemi z mnóstwem światełek na każdym kontynencie.
- To... - Jack podszedł do mnie. - ... jest bardzo ważne. Widzisz te światełka? To dzieci, które w nas wierzą.
- Niesamowite... - westchnęłam. - Czyli... tutaj spotykacie się gdy coś się dzieje?
Jack kiwnął głową.
- Wysyłamy wtedy specjalny znak, wygląda jak zorza polarna. Także tutaj Księżyc oznajmił innym, że wybrał mnie na Strażnika.
Następnie wyszliśmy na dach. Padał śnieg, ale nam to nie przeszkadzało. Był stamtąd piękny widok na pola i wzgórza pokryte białym puchem.
- Pamiętasz jak się poznaliśmy? - odezwał się Jack łapiąc mnie za rękę.
- Jak mogłabym zapomnieć. Myślałam, że dostanę zawału. - uśmiechnęłam się.
- To było na twoim balkonie, w twoim Lodowym Pałacu. - Jack odwzajemnił uśmiech. - Musiałem zapewnić Ci towarzystwo.
Westchnęłam i wtuliłam się w niego. Chwilę jeszcze staliśmy na dachu, a potem wyszliśmy na spacer. Było naprawdę cudownie.


- Elsa.