Razem damy radę.

Witajcie,
Kristoff'owi dalej nie przeszło dziwne zachowanie. Przeważnie w ciągu ostatnich dni siedział w pokoju i do nikogo się nie odzywał.
- Nie mam pojęcia co w niego wystąpiło. - powiedziała Anna kołysząc w ramionach Lenę gdy wczoraj wieczorem siedziałyśmy w mojej sypialni. - Nigdy się tak nie zachowywał. Przecież... nie stało się nic. Chyba...
- Nigdy nie wiadomo. - odrzekłam. - A co jeśli to ma jakiś związek z Mrokiem?
- Nawet nie przyszło mi to do głowy! - zawołała Ania. - Ale to chyba bardzo prawdopodobne...
Spuściła głowę i pogłaskała Lenę.
- Nie martw się. - położyłam jej dłoń na ramieniu. - Na pewno mu przejdzie. Będzie dobrze.
Uśmiechnęła się słabo. Nagle do pokoju wparował Jack.
- Jack? Co jest... - zaczęłam,  ale przerwał mi:
- Kristoff chyba oszalał. Wszedłem na chwilę do niego, chciałem spytać czy czuje się lepiej, a on zaczął się na mnie wydzierać i rzucać wszystkim co miał w zasięgu.
- Muszę go uspokoić. - powiedziała Anna i podała mi Lenę.
- Lepiej ubierz jakąś zbroję czy co... - odezwał się Jack, ale Ania natychmiast wyszła.
- Chociarz... spoko, jej nic nie zrobi. - dodał po chwili i usiadł obok mnie.
Siedzieliśmy chwilę w milczeniu gdy nagle usłyszeliśmy z pokoju obok huk. Spojrzałam na Jack'a z niepokojem.
- Zaczekaj tu z Leną, a ja sprawdzę czy jeszcze żyją. - powiedział i wybiegł.
Po chwili wrócił z Anną.
- Nic Ci nie jest, Aniu? - podeszłam do niej.
Wzięła ode mnie Lenę i powiedziała:
- Ależ nic mi nie jest, po prostu Kristoff rzucił szafą.
- Co?!
- Chyba się trochę wkurzył...
- Trochę... - mruknął Jack. - Kto normalny rzuca szafami jak się wkurza? Mówię Wam, Mrok maczał w tym swoje ochydne paluchy.
Kiwnęłam głową.
- Biedny Kristoff... - jęknęła Anna. - Musimy wypędzić tego Mroka z Arendelle.
- Dokładnie. - odrzekł Jack.
- To może być trudne... - westchnęłam.
- Tak. - Jack chwycił mnie za rękę. - Nawet bardzo. Ale razem damy radę.
Uśmiechnęłam się. Jack ma rację,  razem damy radę ze wszystkim.

- Elsa.