Dziwny obraz i dziwne metody uszczęśliwienia dziecka.

Witajcie,
Dziś rano Anna przybiegła do mnie i zawołała:
- Elsuś, słuchaj, tak sobie pomyślałam, że w sumie mogłybyśmy już chyba zabrać Lenę na pierwszy spacer. Co ty na to?
- Aniu... - spojrzałam na siostrę. - Nie wiem czy to dobry pomysł, śniegu jest po kolana.
Anna wzruszyła ramionami.
- Nie jest dla niej za zimno? - zapytałam.
- Chyba nie... - Anna podrapała się po głowie. - No dobra, ale jak się ociepli to idziemy.
Po czym wyszła. Westchnęłam i opadłam na fotel. Spojrzałam na stertę papierów na biurku. "O, nie. Nie zamierzam teraz nic pisać: - pomyślałam. Nagle mój wzrok przykuł obraz wiszący na ścianie. Wiedziałam od lat, że tam wisi, ale nigdy mu się nie przyglądałam. Był na nim namalowany las, cały ośnieżony z zamarzniętym jeziorem na środku. Przez chwilę pomyślałam, że nawet nie wiem skąd się tu wziął. Może służba powiesiła go tu przed laty? Nagle wszedł Jack.
- Hej, śnieżynko. - powiedział.
- Hej Jack... - odrzekłam odwracając się w jego stronę.
- Coś się stało?
- Nie. Tylko ten obraz... - wskazałam na obraz. - Nigdy nie zwracałam na niego uwagi. Nawet nie wiem od kiedy tu wisi.
Jack podszedł do ściany.
- Pamiętasz jak opowiadałem Ci jak zginąłem? - zapytał.
- Tak. Chyba to nie to...
- Oczywiście, że nie. - Jack usiadł na oparciu fotela. - Ale ten obraz, to jezioro i las skojarzyło mi się z tamtymi.
Położyłam dłoń na jego dłoni.
- No, ale nie będziemy się zamartwiać bez powodu jakimś obrazem, prawda? - Jack uśmiechnął się. - Trzeba podobno pomóc Annie.
- Więc chodźmy. - wstałam i wyszliśmy.
Anna siedziała na łóżku z Leną na rękach. Kristoff siedział obok i machał grzechotką córce nad głową.
- Właśnie widzę jak potrzebują pomocy. - spojrzałam z udawanym gniewem na Jack'a. On wyszczerzył do mnie zęby.
- O, miło, że przyszliście. - powiedziała Anna pokazując nam gestem żebyśmy usiedli. Po chwili podała Jack'owi Lenę i zwróciła się do mnie:
- No to możemy pogadać.
Uśmiechnęłam się. Chciałam ją zapytać o tajemniczy obraz, ale po chwili pomyślałam, że nie będę jej zaprzątać głowy jakimiś swoimi przemyśleniami. Nagle Jack i Kristoff zaczęli śpiewać razem "Mam tę moc". Lena w objęciach Jack'a śmiała się i machała rączkami. Spojrzałyśmy na siebie z Anną i zaczęłyśmy śpiewać z nimi. Lenka była w siódmym niebie. :-)

- Elsa.