Kolejne wspaniałe listy.

Witajcie,
Wczoraj Roszpunka przysłała nam list. Jack przybiegł do mnie wymachując nim.
- Co to? - zapytałam robiąc mu miejsce na łóżku.
Usiadł przy mnie i podał mi kopertę.
- Z Corony. - wydyszał.
Otworzyłam i zaczęłam czytać na głos:

Droga kuzynko.
Zachowałaś się bardzo... nieładnie. Nie wiem jak można uprowadzać czyjegoś chłopaka i więzić go pod wpływem zaklęcia. Jacuś tak naprawdę przecież kocha mnie całym sercem i nie powiedziałby czegoś takiego jak ostatnio do mnie i mamy. Rozkazuję Ci zatem zdjąć z niego urok miłosny i odprawić do mnie. Zaopiekuję się nim. 

                                                                                 Roszpunka. 

- Co ona sobie wyobraża?! - krzyknął Jack i rzucił poduszką w ścianę.
Nagle do pokoju wpadł jeden z służących.
- Wasza Wysokość. - ukłonił się. - Przyszedł list...
- ...z Corony... - dokończyłam i odebrałam od niego kopertę. - Dziękuję Hubercie.
Mężczyzna wyszedł, a ja podałam list Jack'owi. Westchnął i zaczął czytać:


Kochanie moje najdroższe.
Wiem, że nawet jeśli to czytasz nic nie rozumiesz, słodziaku, bo jesteś pod wpływem zaklęcia mojej kuzynki. Musimy jej wybaczyć, każdy czasem popełnia błędy. Ona jest w Tobie tak zakochana, że rzuciła na Ciebie zaklęcie miłosne! Ale spokojnie, kazałam jej odesłać Cię do mnie. W Coronie już nic nie będzie Ci grozić. Będziemy się liczyć tylko my. Ja i ty - wiem, wiem już się nie możesz doczekać. Gdyby nie przysyłała Cię do mnie wyślę następny list. 
Czekam kaczuszko, 
                                              
                                                                            Twoje słoneczko :3333 <333333


Jack skończył czytać i z jękiem położył się na plecach. Nagle weszła Anna z Leną na rękach.
- Co tam u Was? - uśmiechnęła się do mnie. - Mam nadzieję, że nie przeszkodziłam jak zazwyczaj.
Pokręciłam głową.
- Co się stało Jack'owi? - zapytała.
- Roszpunka przysłała dwa listy. - mruknął Jack. - Jest przekonana, że Elsa mnie zaczarowała i karze jej wysłać mnie do Corony.
Anna usiadła przy mnie.
- Nie no, ona jest zdrowo walnięta. - powiedziała. - Wymyśla jakieś bzdury, bo nie może się pogodzić z tym, że Jack woli Elsę.
- Może najlepszym wyjściem będzie mieć ją gdzieś. - Jack usiadł i przetarł oczy. - Nie zwracajmy na nią uwagi.
- Co ty na to, Lenuś? - pogłaskałam Lenę po główce. Ona tylko kichnęła i spojrzała niewinnie na Jack'a.
- Podobam jej się. - Jack uśmiechnął się szeroko.
Spojrzałam z uśmiechem na Annę. Ona tylko pokręciła głową i przytuliła córkę.


- Elsa.