I nie wracajcie pod groźbą śmierci...

Witajcie,
Dziś przybiliśmy do portu w Hansowie (czy też Grassville). Kristoff (wkurzony na maksa) niemalże zeskoczył z pokładu i pognał po zboczu gdzie (jak mu się wydawało) Hans mógł mieć swój zamek. Pobiegliśmy za nim pełni nadziei, że zaraz zobaczymy naszą kochaną Anię. Jednak nagle usłyszeliśmy za plecami głos. Nawet Kristoff się zatrzymał.
- Szukają Państwo czegoś?
Odwróciliśmy się i naszym oczom ukazał się Hans w długiej, czerwonej pelerynie i wielkiej koronie na głowie. Uśmiechał się chytrze. Jak możecie się domyślić Kristoff nie zważając na nic zaczął biec na niego z krzykiem gotowy zamordować go na miejscu, ale Jack powstrzymał go.
- Gdzie jest Anna? - zapytałam chłodnym tonem zwracając się do Hansa.
- Jak sądzę, śpi sobie spokojnie w naszym łóżku. - odpadł niewzruszony.
Kristoff warknął.
- Oddaj mi moją Anię! - krzyknął.
Hans uniósł brwi.
- Oddać? Ale po cóż to. Tu ma się o wiele lepiej. W końcu odnalazła miłość swojego życia. I może nie wiecie... ale spodziewamy się słodkiego dzisiusia.
Kristoff z krzykiem wyrwał się Jack'owi i powalił Hansa na ziemię. Na szczęście udało nam się go odsunąć, bo jeszcze chwila, a z Hansa dużo by nie zostało.
- Łapy precz od króla ty tłusty głupku! - krzyknął Hans, wstając i poprawiając koronę na głowie. - No cóż... - kontynuował po chwili. - ... chciałem porozmawiać spokojnie, ale widzę, że nie przybyliście tu w sprawach pokojowych, a więc nie mam wyboru...
Zza wzgórza nadbiegło kilku żołnierzy.
- Odtransportować ich na ich łódkę. - Hans wskazał na nas. - Ach, i jeszcze... jeśli kiedykolwiek ich zobaczycie w Hansowiu... hmm... zezwalam na natychmiastowe... usunięcie.
- Co?! - zaczął Jack.
Kristoff znów mu się wyrwał i chciał zaszarżować na Hansa, ale jego dwaj żołnierze chwycili go i skuli. Po chwili związali ręce także mnie i Jack'owi.
- Porwałeś Annę! - krzyknęłam. - Odnajdziemy ją!
Sznur na moich dłoniach oszronił się.
- Spokojnie, mała. - burknął jeden z żołnierzy i chwycił mnie mocno od tyłu.
- Radzę wam wrócić na waszą skandynawską wysepkę i na niej zostać do... końca swoich dni. - odezwał się Hans. - Anna zostanie moją żoną i królową mojej krainy już niebawem. I zapewniam, zrobi to z wielką chęcią.
Nie mogliśmy już nic zrobić, bo żołnierze siłą zaciągnęli nas na nasz statek i dopiero tam rozkuli.
- Lepiej tu nie wracajcie. - powiedział jeden.
- Pod groźbą śmierci. - zarechotali pozostali i wszyscy oddalili się.
Nie mając wyjścia wróciliśmy na Morze.
- Co teraz? - zapytał Jack.
- Musimy ją odzyskać. - dodał Kristoff.
- Odzyskamy. - uśmiechnęłam się do nich. - Kochani, kurs na Berk. Przyda nam się pomoc naszego bliskiego przyjaciela... i jego pupili.



- Elsa.