To był sen... Nie jednak nie. Elsa ratuj :'(

Hejo,
Gdy rano wstałam byłam skołowana nie leżałam w swoim łóżku, a obok mnie nie było Kristoff' a, zastanawiałam się czy ja w ogóle jestem na zamku.
- Obudziła się, książę.- powiedział zachrypnięty głos.
- Widzę nie jestem ślepy.- powiedział dobrze znany mi głos, a postać wyszła z cienia to był Hans.
- Gdzie ja jestem?- zapytałam, ale ton głosu nie był raczej pytający jak zły.
- Na mym statku. Anno, poznaj Queen Anna.
- Że co, proszę?- nie no teraz to mnie zatkało.
- Nazwałem ją tak po tym jak wybrałaś tego palanta zamiast mnie.- zrobił smutną minę.
- Przecież tobie chodziło tylko o tron Arendelle.- powiedziałam to próbując wstać i dopiero teraz do mnie dotarło że mam skrępowane ręce i nogi.
- Nie, kochanie. Ja chciałem być królem, ale teraz już nim jestem i do szczęścia brakuje mi tylko królowej, więc porwałem cię, a teraz płyniemy do mojego królestwa.
- Nie, ale ja mam męża i dziecko i siostrę przecież dopiero co ją odzyskałam przez całe dzieciństwo jej nie miałam.- chyba zaczęłam płakać.
- Nie martw się napisałaś list...
- Jaki list?- nie teraz było za dużo przecież nie mam sklerozy.
- Napisałaś że ich opuszczasz, bo nie możesz żyć beze mnie.
- Przecież Elsa w to nie uwierzy.- wiedziałam że ona i Kristoff i co najważniejsze Lena będą za mną tęsknić.
- Oj uwierzy.- i nagle dostałam czymś w głowę. Obudziłam się w miękkim łóżku, ale nic nie dostrzegłam, poczułam że obok mnie leży jakiś mężczyzn.
- Kristoff...- wymamrotałam.
- Nie kochanie Hans.

- Anna