Data ustalona.

Witajcie,
Po całym Wieczorowym zamieszaniu musieliśmy trochę odpocząć, ale dziś nadszedł czas na obowiązki. Rano siedziałam z Jack'iem sam na sam w sypialni więc gdy tylko powiedziałam mu, żeby wybił sobie z głowy wszystkie myśli na jego ulubione tematy, zapytałam:
- Jack, chyba powinniśmy ustalić datę ślubu, prawda?
- Absolutnie się zgadzam. - kiwnął głową.
- Nie może to być jakoś zaraz, bo trzeba znowu napisać zaproszenia, tym razem o wiele więcej, ogłosić to poddanym, zastanowić się co do Twojej koronacji, przystroić całe Arendelle i pewnie dużo innych rzeczy. - powiedziałam.
- Spoko, spoko. - poklepał mnie po ramieniu. - Co powiesz na... dziewiąty maja? To sobota za około trzy tygodnie. Spokojnie wystarczy nam czasu na to wszystko.
Zastanowiłam się chwilę.
- Dobrze. - uśmiechnęłam się.
Nie mogłam uwierzyć, że właśnie ustaliłam datę ślubu. Własnego. Datę własnego ślubu. Z radości przytuliłam Jack'a mocno.
- Kocham Cię. - powiedziałam.
- Nie uważasz, że ostatnio nadużywamy tego wyrażenia? - zaśmiał się Jack.
- I co z tego. - uśmiechnęłam się. - Dobrze... - dodałam po chwili, gdy się opanowałam. - Może jutro ogłosimy poddanym?
Jack kiwnął głową.
- Słuchaj śnieżynko, w sprawie tej mojej koronacji... - zaczął niepewnym głosem. - Nie wiem czy to dobry pomysł żebym władał krajem. Można zrobić coś takiego, że na razie ty będziesz pełniła główną... funkcję? Oczywiście nie, żebym Ci nie chciał pomagać wręcz przeciwnie. Ale sama wiesz... ja królem? Popatrzyłbym trochę jak to wszystko się robi i tak dalej, a jak się już nauczę, to będę prawdziwym królem.
- Dobry pomysł. - powiedziałam. - Musisz się trochę nauczyć.
- Naprawdę się zgadzasz? Myślałem, że mnie zabijesz!
Uśmiechnęłam się i pocałowałam go. W tej chwili weszła Anna z Leną na rękach.
- Przeszkadzam? - uśmiechnęła się.
- Nie, nie. - powiedziałam robiąc jej miejsce na łóżku. - Chodź do nas.
Usiadła z córką obok nas i powiedziała:
- Tak mi przyszło do głowy... czy wy nie powinniście mieć po ślubie sypialni razem? Kristoff przeniósł się do mnie po ślubie.
- Bardzo, bardzo dobry pomysł. - uśmiechnął się do mnie chytrze Jack.
Przewróciłam oczami z uśmiechem.
- No dobrze. - westchnęłam.
- No, Elsa, nie mów, że się nie cieszysz. - Jack szturchnął mnie lekko. - Będziemy mieli każdą noc, całą noc i cały dzień i kiedy tylko chcemy...
- Jack, nie przy dziecku. - jęknęła Anna. - Potem wyrośnie na małą kopię Ciebie...
- Ależ wybacz mi, księżniczko. - skłonił się Jack z uśmiechem.
Anna pokręciła głową i wstała. Wychodząc zapytała:
- Jutro ogłosicie to poddanym?
Kiwnęliśmy głowami.
- To dobrze się przygotujcie. Wasz ślub to będzie najważniejsze wydarzenie tych czasów. Arendelle zwariuje ze szczęścia, zobaczycie.
I wyszła.


- Elsa.