Niechaj ustawiają stoły!

Witajcie,
Dziś rano obudziłam się dość wcześnie. Usiadłam na łóżku i pogładziłam śpiącego obok Jack'a po włosach. Po chwili wstałam, narzuciłam szlafrok i wyszłam na taras wychodzący na dziedziniec. Był tak pięknie ozdobiony. Odetchnęłam głęboko chłodnym, porannym powietrzem i przymknęłam oczy. Dalej nie umiałam uwierzyć, że za dwa dni mam ślub. To takie... cudowne, ale jednak boję się, że coś pójdzie nie tak. Nagle ktoś objął mnie od tyłu.
- Od kiedy to królowa tak wcześnie wstaje? - odezwał się Jack.
- Nie skradaj się tak. - odwróciłam się do niego. - Dostanę zawału.
Przewrócił oczami z uśmiechem.
- To już pojutrze... - powiedziałam. - Trochę się boję.
- Czego? - zdziwił się.
- A jeśli coś się nie uda, coś źle zrobię, albo...
- Elso. - złapał mnie za ręce. - Nic się nie stanie. Zobaczysz, ten dzień będzie najpiękniejszy w Twoim... naszym życiu.
Uśmiechnęłam się i pocałowałam go. Po południu gdy szłam do Anny pomóc jej zająć się Leną, wpadłam na Kristoff'a niosącego biały, okrągły stół.
- Co ty robisz? - zapytałam.
- Pomagam służącym ustawiać stoły na dziedzińcu. - odrzekł stawiając stół.
- Ustawiają stoły? Nikt im nie kazał.
Wzruszył ramionami.
- Wszystko wygląda super, więc nie masz się czym martwić, dopilnuję ich. Przynajmniej stoły będą z głowy. - powiedział.
- No dobrze...dziękuję.
Uśmiechnął się i poszedł dalej.
- Tylko uważajcie na dekoracje! - zawołałam za nim.
- Masz to jak w banku, szwagierko droga! - odkrzyknął.
Uniosłam brwi. Po chwili jednak pokręciłam głową i poszłam do Anny. Jutro razem z Jack'iem będziemy robić tort. Może macie co do niego jakieś pomysły czy propozycje? :)

- Elsa.