Powrót i Dzień Matki.

Witajcie,
W nocy, gdy wyszłam na pokład żeby się przewietrzyć zobaczyłam, że Clint stoi na dziobie i wpatruje się w horyzont.
- Nie powinieneś sterować? - zapytałam.
Podskoczył ze strachu, ale szybko odwrócił się i powiedział spokojnym głosem:
- Jesteśmy na otwartym morzu, królowo, poradzimy sobie bez sterowania przez jakiś czas.
Kiwnęłam głową i stanęłam obok niego opierając ręce na burcie.
- W tamtą stronę płynęliśmy o wiele szybciej. - stwierdziłam po chwili.
- Och, pragnę przebywać z Tobą jak najdłużej. - kapitan spojrzał na mnie słodko.
Uniosłam brwi.
- A tak naprawdę... - przybrał normalną minę. - ... nie mamy gdzie się spieszyć, no nie? A na morzu jest przyjemnie i cicho.
Westchnęłam. Miał trochę racji.
- Nie nudzi Ci się samemu w tej rybackiej chacie? - przypomniałam sobie domek Clinta w porcie.
- Bynajmniej. - zmierzwił czarne włosy. - Mogę gapić się w ścianę i wdychać aromat zdechłych ryb.
- Możesz przestać używać sarkazmu? - zdenerwowałam się trochę. - Możemy rozmawiać normalnie, czy mam wrócić na dół?
Uśmiechnął się.
- Oj, Elsa, Elsa. Jesteś słodka, jak się wkurzasz.- zbliżył się do mnie.
Zmarszczyłam brwi, pokręciłam głową i uciekłam pod pokład. Dziś rano przybiliśmy do portu w Arendelle.
- Ach, wreszcie znajome powietrze. - Jack przeciągnął się i zeszliśmy ze statku.
- Dziękuję za... pomoc. - powiedziałam do Clinta.
Pocałował mnie w dłoń i poszedł do swojej chatki. Jack natychmiast podbiegł do mnie i mnie objął.
- Ten debil znowu Cię podrywał. - mruknął.
- Chodźmy. - pociągnęłam go do miasta i do pałacu.
Przy wejściu czekali na nas Anna i Kristoff. Gdy tylko Anna mnie zobaczyła zaczęła z wrzaskiem biec w moją stronę, a potem przytuliła mnie tak mocno, że myślałam, że mnie udusi.
- Elsa!! Jak mogliście tak wyjechać?! Nie wiesz jak się martwiliśmy!! - krzyknęła.
- Jak widać żyjemy. - zaśmiał się Jack kiwając głową do Kristoff'a.
- Tęskniłam za Tobą. - Anna nie wypuszczała mnie z uścisku.
- Ja też. - powiedziałam.
Kristoff klasnął w dłonie.
- No dobra! Skoro już jesteście, można zacząć świętować! - zawołał.
Ja i Jack spojrzeliśmy na niego ze zdziwieniem. Anna wypuściła mnie z uścisku i oznajmiła podekscytowana:
- Dziś jest moje święto! Pierwszy raz mogę je obchodzić!
Jack zmarszczył brwi.
- Dzień Matki! - zapiszczała Anka.
- Ojeju... Aniu, faktycznie. - przytuliłam siostrę. - Jestem z Ciebie taka dumna...
Do oczu napłynęły mi łzy.
- Nie no, Elsa, daj spokój. - uśmiechnął się Kristoff. - Anna jest mamą już od prawie sześciu miesięcy, a ty ciągle płaczesz, jak zdasz sobie z tego sprawę.
Uśmiechnęłam się i pokręciłam głową. Jack poklepał mnie po ramieniu.
- Jak chcesz, to za rok też możesz obchodzić to święto. - powiedział.
Spojrzałam na niego z uśmiechem. Pocałował mnie.
- Chodźcie do Lenki. - Ania pociągnęła nas do środka. - Jak dobrze być mamą! - dodała podnosząc Lenę z kołyski.
- Ja na razie zostanę żoną. - przygładziłam Jack'owi włosy.
- I siostrą. - dodała Anna.
- I szwagierką. - dodał Kristoff.
- I ciocią! - kontynuowała Ania.
- I najpiękniejszą Śnieżynką na świecie. - Jack przytulił mnie czule.


- Elsa.