Planowanie balu czas zacząć!

Witajcie,
Dzisiaj po długich rozmowach z Jack'iem, postanowiłam, że ogłosimy poddanym, to że jestem w ciąży podczas balu, który zorganizujemy w piątek (lub sobotę, jeszcze zobaczymy) na jego zaległe urodziny i z okazji świąt. Najpierw jednak uznałam, że powinnam powiedzieć to Annie. Po śniadaniu poszłam więc do jej komnaty i zapukałam lekko.
- No! - dobiegło ze środka.
Zaśmiałam się cicho i weszłam.
- Cześć, Aniu. - powiedziałam do siostry, która przebierała Lenkę siedząc na łóżku.
- Coś się stało? - zapytała.
- Nie.. - spuściłam głowę z uśmiechem.
Anna odniosła córkę do jej pokoiku i wróciła po chwili z uśmiechem znaczącym "Wiem, że coś ukrywasz, ale dam Ci samej to powiedzieć".
- Znaleźliście prezenty od Norda? - zapytała wymijającym tonem.
- Tak, były piękne. - odrzekłam. - Aniu, posłuchaj...
 Pokazała mi gestem żebym usiadła obok niej na łóżku.
- Mam ci coś do przekazania...
Zrobiła wyczekującą minę.
- ...ale musisz obiecać, że nikomu tego nie rozpowiesz.
Wykonała gest, jakby zasuwała swoje usta na zamek błyskawiczny. Wzięłam głęboki oddech i nie chcąc tego przedłużać powiedziałam:
- Będziesz ciocią.
Najpierw uśmiechnęła się tylko, a potem przytuliła mnie mocno.
- Rodzice byliby tacy dumni. - szepnęła.
- Tak... - westchnęłam i z sufitu spadło kilka śnieżynek.
- To naprawdę cudowna wiadomość. - powiedziała Anna po chwili wypuszczając mnie z objęć. - Arendelle w końcu doczeka się następcy tronu!
Uśmiechnęłam się. Miała rację.
 - Chcę urządzić bal. - powiedziałam po chwili. - Dopiero na nim poddani się dowiedzą. A także Kristoff i cała służba, więc...
Powtórzyła gest z zamkiem i kiwnęła głową.
- Dokładnie. - uśmiechnęłam się.
- Czyli urządzimy wszystko sami?
- Poniekąd.
- Świetnie! - krzyknęła i wybiegła na chwilę z pokoju.
Po chwili wróciła z jakimś pudłem.
- Znalazłam te dekoracje w pokoju rodziców. To chyba rzeczy jeszcze z czasów bali, kiedy byli mali!
- Bardzo możliwe. - podeszłam do pudła i wyjęłam wielką wstęgę w kolorach herbu Arendelle z napisem "Szczęśliwych Świąt". - Wykorzystajmy je.
- Mogę zacząć już dekorować?
- Spokojnie. - zaśmiałam się. - Wszystko zrobimy powoli i dokładnie. Nie spieszmy się.
- No tak. No to leć planować do końca, a jak skończysz to daj mi listę rzeczy do zrobienia.
Zanim zdążyłam coś powiedzieć wypchnęła mnie z pokoju, a po chwili usłyszałam jak śpiewa jakąś nieznaną mi piosenkę o byciu ciocią.



- Elsa.