Spacer i czekolada

Witajcie,
Dzisiaj Anna i Kristoff (jak i kilka zachwyconych służących) zajmowało się Leną, i ogólnie poświęcało jej każdą minutę. Nie bardzo mi to przeszkadzało, uznałam to nawet za plus, bo mogłam na spokojnie usiąść w moim gabinecie i zająć się obowiązkami. Zapomniałam jednak o moim kochanym mężu. Gdy tylko zobaczył mnie za biurkiem obdarzył mnie karcącym spojrzeniem i odsunął krzesło wraz ze mną aż pod sąsiednią ścianę.
- Jack! - krzyknęłam i spróbowałam przysunąć się z powrotem, ale był silniejszy. - Daj mi pracować!
- Absolutnie nie. Obiecałaś. - powiedział.
Westchnęłam.
- Jack... nic mi się nie stanie przez odpisywanie na listy i podpisywanie umów. To nawet relaksuje.
- Elso, proszę... - stanął naprzeciwko mnie i chwycił mnie za dłonie.
Uśmiechnęłam się do niego lekko.
- Naprawdę. Gdyby coś się działo zawołam Cię. - powiedziałam wiedząc dobrze, że takie zdanie mogłaby wypowiedzieć kobieta w dziewiątym miesiącu ciąży, a nie na początku drugiego, ale Jack'owi chyba odpowiadało.
Uśmiechnął się bowiem i pogłaskał mnie po brzuchu.
- Dobrze. - i wyleciał z pokoju.
Pracowałam dość długo ciesząc się ze świętego spokoju, ale w końcu zawołałam Jack'a. Wparował do komnaty z prędkością światła i zapytał co się stało gotowy na wszystko.
- Nic się nie stało, spokojnie. - uśmiechnęłam się. - Skończyłam już, możemy gdzieś iść, czy...
Nie pozwalając mi dokończyć zdania pocałował mnie, po czym poprowadził do ogrodów na spacer. Wszystkie krzewy i drzewa pokrył biały puch, a listki i płatki kwiatów były pięknie ozdobione wzorkami ze szronu. Jack zerwał jedną różę i podarował mi ją. Wróciliśmy do zamku dopiero gdy Słońce zaczęło chylić się ku zachodowi. Anna i Kristoff jedli akurat kolację, więc dołączyliśmy do nich.
Później wzięłam gorącą kąpiel, po czym położyłam się obok Jack'a i wtuliłam w niego.
- Elso... może powinniśmy już zastanowić się nad pokoikiem dla dziecka? - zaczął Jack cicho.
Spojrzałam na niego i zaśmiałam się cicho.
- Jack, mamy jeszcze masę czasu.
Wiem, że już nie może się doczekać. Ja z resztą też.
- No tak... - westchnął.
- Wiesz co? - zaczęłam po chwili wyczarowując nad naszymi głowami duże śnieżynki.
- Hm?
- Mam ochotę na czekoladę.
Tym razem on spojrzał na mnie z rozbawieniem.
- Teraz?
Kiwnęłam głową z zupełnie poważną miną. Jack zaśmiał się, pocałował mnie w czoło i wstał.
- Cokolwiek rozkażesz, królowo. - ukłonił się i wyszedł. 
Wkrótce dostałam wielką dostawę mlecznej czekolady. Mogłam spać spokojnie.



- Elsa.