Dobrze być w domu.

Witajcie,
W piątek zanieśliśmy pozbawioną wspomnień i nieprzytomną Gryseldę w pobliże małej wioski, aby po przebudzeniu uznała, że ją zamieszkuje. Uważałam, że to bardzo niesprawiedliwy los, ale gdy powiedziałam o tym Annie, wzruszyła tylko ramionami i stwierdziła:
- Sama się o to prosiła. I tak planowałam dla niej o wiele gorszy los więc... ma szczęście.
Nie zamierzałam się z nią kłócić więc wycofałam się do tyłu. Szczerze, tęskniłam już za Jack'iem i chciałam wrócić do Arendelle jak najszybciej. Gdy tylko ułożyliśmy Gryseldę na niewielkiej stercie liści, wróciliśmy do doliny trolli.
- Wynieśliście ją? - zapytał Bazaltar podchodząc do nas powoli.
-  Tak, nic jej nie będzie. - odrzekł Kristoff.
- Dobrze, dzieci, dobrze. Wracajcie do domu. - Bazaltar uśmiechnął się, a następnie zmienił się w kamień i chyba zasnął.
- No to co? - Kristoff odwrócił się do nas. - Wracamy?
Kiwnęłam głową i jako pierwsza dotarłam do karocy.
- Elso.. - zaczęła Anna gdy jechaliśmy.
- Hm?
- Pamiętam. Wszystko pamiętam.
- To znaczy?
Anna przysunęła się bliżej.
- Pamiętam jak byłyśmy małe i wiedziałam jeszcze o twojej mocy. No i... co się stało, że trolle musiały wymazać mi wspomnienia. - powiedziała.
- Przypomniałaś sobie? - zdziwiłam się. - Jak?
- Nie wiem... może to przez obecność czaru pamięci? Wiesz, może...
- Ale przecież Gryselda miała usuwane wspomnienia. - przerwałam jej. - To nielogiczne.
Anna kiwnęła głową powoli.
- A, co tam! - zaśmiała się. - Ważne, że pamiętam.
Uśmiechnęłam się. Ania potrafi z każdej sytuacji wybrnąć pozytywnie.
Do Arendelle dojechaliśmy w sobotę rano. Od razu pobiegłam do Jack'a.
- Ktoś tu się stęsknił. - zaśmiał się przytulając mnie mocno.
Uśmiechnęłam się tylko i pocałowałam go. Dobrze być w domu...




- Elsa.