Wspaniałe wieści od....?

Witajcie,
Dziś rano, zaraz po wstaniu przeszłam do gabinetu i usiadłam do odpisywania na ważne i mniej ważne listy. Coś jednak przykuło moją uwagę. Zawsze bowiem mam na biurku wszystko poukładane (chyba, że Jack nielegalnie tu grzebał) i dzięki temu wiem, gdzie co jest. Listy na prawym stosie, dokumenty na lewym, a pośrodku wszystko inne. Było tak i tym razem jednak obok prawego stosu kartek leżała luzem jedna koperta. Ze zdziwieniem sięgnęłam po nią.
- Tamaro! - zawołałam.
Służąca przybiegła po trzech sekundach.
- Coś się stało, królowo? - podeszła do mnie.
- Wiesz może kto przyniósł ten list? I czemu nie dostarczono mi go bezpośrednio? - pokazałam jej kopertę.
- Oo... - zrobiła zmartwioną minę. - Wczoraj wieczorem zamorski kurier dostarczył ten list, ale nie ma na nim żadnego herbu. Nie wiedzieliśmy do kogo jest i nie chcieliśmy królowej złościć.
- Zostawiliście go tu bez słowa?
Kobieta kiwnęła głową z lekko przestraszoną miną.
- No dobrze, ale więcej tak nie róbcie. - westchnęłam. - Przynoście mi wszystko niezależnie od tego czy wiadomo co to jest czy nie.
- Dobrze. - ukłoniła się lekko.
- Możesz iść.
Służąca wyszła szybko, a ja usiadłam z powrotem do biurka i przyjrzałam się bliżej kopercie. Faktycznie nie było na niej żadnego herbu czy choćby znaku rozpoznawczego. Otworzyłam ją jednak i wyjęłam pergamin. Było na nim napisane:




Hańba Wam na zawsze!!!
Wiem, że jesteście wyjątkowo niewychowani i okropni, ale to już przekroczyło wszelkie granice! Ja w końcu odnalazłam szczęście, a Wy śmialiście mieć to gdzieś?! Niedoczekanie!! Moja mama mówi, że szkoda na Was czasu więc tylko piszę list i nie śmiejcie nawet odpisać!! Nie mam zamiaru się z Wami zadawać! Po prostu musiałam wygarnąć Wam złe zachowanie! Bardzo złe! Nie zjawić się na ślubie własnej kuzynki?! Hańba!!!!



Podpisu również nie było, ale i bez niego mogłam bez trudu domyślić się od kogo jest list.
- Elso? - do gabinetu weszła Anna. - O, jesteś. Wszędzie Cię szukam. Co tak się schowałaś?
Podeszła do mnie i postawiła na biurku dwa kubki gorącej herbaty.
- Wszystko gra?
- Tak, tak. Tylko nasza kochana Roszpuneczka znowu daje o sobie znać. - odrzekłam.
- Jak to?
Podałam jej list. Przeczytała a następnie zaczęła wykrzykiwać na cały zamek najróżniejsze obelgi i przezwiska ze specjalną dedykacją dla Roszpunki. Niestety nie napiszę ich Wam, bo to mogłoby źle zadziałać na Waszą psychikę.
- Ona jest nienormalna. - powiedziała Ania gdy w końcu trochę się uspokoiła.
- Przecież wiem. - uśmiechnęłam się. - Wiesz, Aniu, chyba nie ma się co wydzierać. W końcu to tylko głupi list.
Siostra po chwili odwzajemniła uśmiech i zdecydowanym ruchem wrzuciła list do kosza.




- Elsa.